Strijkservice in "natura" betalen!!

Een tijdje geleden had ik er al een blogpostje erover gepost, mijn pas opgerichte strijkservice.
Ik ben behoorlijk voortvarend te werk gegaan, al zeg ik het zelf!! Ik heb een kleine website aangemaakt, "folders" in de wijk rond gevracht, kaartjes opgehangen bij de supermarkt, vrienden en familie op de hoogte gebracht en facebook volgespamd... maar tot nu toe geen enkele reactie.

Ik heb mij de afgelopen 2 weken suf geprakiseerd waarom er toch geen animo is voor hulp bij de strijk. Allerlei redenen kon ik mij bedenken maar de grootste reden is toch denk ik wel dat veel mensen, net als ik, aan het bezuinigen zijn geslagen. Het blijft natuurlijk een luxe post, hulp in de huishouding, waar ik als eerst op zou bezuinigen.

Daarom heb ik het met mijn strijkservice over een andere boeg gegooid. Ik wil nog steeds heel graag deze service op poten zetten en uitwerken tot een leuke extra echter nu met een "crisisconcept".
Ik ga mijn diensten aanbieden zonder dat de beurs geopend hoeft te worden.

Ik ga het ruilconcept op een wat hoger niveau dan het ruilen van kleding aanbieden.
Wie gebruik wilt maken van mijn "dienst" mag zelf bepalen wat dat voor hem waard is en mag daar zelf een product, dienst of een bijdrage tegenover zetten.
Op deze manier hoop ik toch wat extra's te kunnen toevoegen aan mijn huishouden en ook daarbij andere te helpen.

Het loslaten van het concept geld voelt al erg prettig en passend bij mijn nieuwe manier van leven.
Deze manier van leven voelt nog niet als een oude jas om mij heen, meer als een nieuw spijkerjasje wat nog goedpassend moet worden met de tijd.

Daarom mijn vraag, zou jij gebruikmaken en mee doen wanneer bij jou in de buurt een "bedrijfje" zo'n concept zou lanceren? Of zou je moeite hebben met bepalen wat je een dienst waard vind en het daarom aan je voorbij laten gaan.

Van ruilen komt niet altijd huilen

Met enige regelmaat krijg ik van verschillende kanten kleding voor mijn kinderen aangeboden. Vrienden, familie en buren geven de kleding die hun kinderen te klein is geworden door voor mijn kinderen. Kleding van mijn kinderen gaat weer door naar anderen en op deze manier is er een grote ruilhandel van kinderkleding actief zonder dat de portomenee geopend hoeft te worden.

Dit is zeker niet altijd zo geweest, ik kan me nog heel goed de tijd voor mij halen dat mijn dochter net was geboren. Mijn eerste en meest verwende. Wat ik allemaal wel niet gekocht heb voor haar. Haar kledingkast was groter dan de kast van haar papa en mij samen en ze had kleding duurder dan ik aan haar billen.
"afdankertjes" van anderen of marktplaats... daar trok ik mijn neus voor op. De complete uitzetlijst was nieuw en bij elkaar passend. (de helft is overigens nooit of bijna nooit gebruikt) Met vallen en opstaan ben ik een stuk wijzer geworden op dat gebied. Bij mijn derde spruit zat ik in een hele andere financiele situatie. De papa van mijn kindjes had aangegeven verder te gaan met een ander en daar stond ik... bijna geen geld maar wel een nieuw kindje onderweg.

Dat was het moment waarop ik heb geleerd dat nieuw niet altijd beter is. Marktplaats was mijn grootste vriend voor het bij elkaar verzamelen van de uitzet voor mijn jongste. Bij vrienden en familie gaf ik aan dat alles welkom was en met wat creativiteit zorgde ik voor een super leuk kamertje. Zijn babykamertje was het allerleukste van alle drie de kamertjes en niet alleen omdat het bijna niets had gekost.

Sinds deze periode is mijn weerzin tegen tweedehands verdwenen. Ik vind het geweldig wanneer ik een schat vind in de kringloopwinkel of wanneer iemand mij verblijd met een stapel kleding voor de kinderen. Nog veel leuker eigenlijk dan nieuw kopen.
Vorige week echter heb ik geleerd dat weggeven soms nog leuker is dan krijgen. Mijn mama had mij een grote tas vol kleding gegeven, kleding die ze geweldig vond maar na 1 keer dragen toch niet helemaal bij haar paste. Ik was daar super blij mee. Alleen niet alles was mijn smaak en ook mijn kledingkast mocht wel eens uitgezocht worden en zo hield ik een grote tas over met goede kleding maar niet helemaal mijn smaak, maat of waar ik op uitgekeken was. Zonde om zo maar weg te gooien.

De tas heeft zijn weg gevonden naar een buurvrouw. Ze reageerde super enthousiast en ze kwam mij gisteren laten zien dat ze super blij was met de kleding. Als reactie was ook zij haar kast doorgegaan en had een andere buurvrouw ook een grote tas met kleding doorgegeven. En zo is het dus gekomen dat ook nu de mama's met een gesloten beurs een leuke aanvulling hebben gekregen op hun garderobe.

Van ruilen komt niet altijd ruilen!!!

Carriere versus Vrijheid

Bij het inzichtelijk maken van alle inkomsten en uitgaven is gebleken dat de "winst" van een extra dag werken teniet wordt gedaan door de kosten voor een extra dag opvang.
Deze informatie heb ik al even, ik kwam hier achter bij het starten van onze zoektocht en het opstellen van een maandbegroting.

Misschien roept nu iedereen dat ik direct tot actie moet overgaan, echter heb ik een tijd getwijfeld. Naast alle voordelen die ik op kan noemen, met bovenaan meer tijd voor mijn kinderen, kan ik ook een nadeel opnoemen. Als ik heel eerlijk ben zelfs wel een paar.

Na een tijd wikken en wegen, voordelen becommentariëren en nadelen beargumenteren, heb ik een besluit genomen.
Vrijheid weegt altijd zwaarder dan welk ander argument.

Dus het is nu een kwestie van aanpakken en zorgen dat ik binnen niet al te lange tijd zorg voor meer vrijheid voor mij en mijn gezin.
Sinds ik dit besluit heb genomen blijft er maar door mijn hoofd spelen dat deze vrijheid er nooit was gekomen wanneer wij niet 3 maanden geleden hadden besloten te gaan consuminderen. Wat heb ik toch lang met mijn hoofd in de wolken geleefd.

Kleine wasjes, grote wasjes...

Dit weekend heeft het universum mij een handje geholpen met het zoeken naar zaken waarop wij kunnen besparen. Mijn droger heeft het namelijk na 10 jaar trouwe dienst (bijna dagelijks gebruik) begeven.

Een aantal weken geleden kwam ik ergens op het net een enquete over energie besparen tegen. Na deze te hebben ingevuld was ik een stuk wijzer over de grote energie slurpers in huis en de droger staat zo goed als bovenaan op de lijst. Met zo'n groot gezin klein behuisd dacht ik echter niet zonder de droger te kunnen. Ik kreeg gelijk allerlei rare beelden van een bovenverdieping vol droogrekken en kleding.
Daarbij bedacht dat ik de droger nu eenmaal al in bezit had, heb ik wel mijn gebruik van de droger beperkt maar niet afgeschaft...
Maar daar werd dus anders overgedacht, want wat ik al zei, dit weekend stopte de droger er mee.

Ik zal vertellen wat ik drie maanden geleden had gedaan wanneer mijn droger kapot zou zijn gegaan.
Eerst zou ik in paniek raken en Vrekman erbij halen, wat nu wat nu...
Vrekman, moet je weten, zou niets hebben kunnen uithalen met die droger want totaal niet handig en had dus even met mij mee staan mopperen waarna hij overgegaan zou zijn tot actie.
Monteur bellen, laten langskomen en laten repareren. Zo nodig had ik nog wel de afweging gemaakt tussen nieuw of reparatie (afhankelijk van advies monteur) maar een afweging om de droger niet te repareren en ook geen nieuwe droger te kopen zou geen moment bij mij zijn opgekomen.

Lang verhaal kort, dure reparatie of aanschaf had voor mij op dat moment de enige mogelijkheid geleken.
Maar ja, we zijn natuurlijk drie maanden verder. Drie maanden waarin ik zoek naar oplossingen en besparingen die goed zijn voor mijn portomenee en het milieu.

Het besluit is dus voor nu genomen, nu de droger toch kapot is gaan we eens zien of we het niet zonder kunnen. Mijn rare beelden van een bovenverdieping vol wasgoed is gedeeltelijk waarheid geworden. Daar moet ik nog eens goed over nadenken hoe ik dat een beetje netjes kan oplossen.
Het warme weer komt hopelijk weer snel, dan kan buiten de was gedoogd worden...

Oh en die harde handdoeken, wie daar tips voor heeft hoor ik heel graag..!!!

Verwennerij!!

Er zijn een aantal dingen in het leven waar ik een zwak voor heb.
Veel van deze dingen zijn niet in waarde uit te drukken, mijn kindjes, Vrekman, bloesem in de boom voor mijn huis, fietsen met mijn grote kleine man achter op de fiets of mijn voeten in de creme terwijl ik "vrouwen-tv" kijk.

Maar natuurlijk heb ik ook een aantal dingen waar ik voor bezwijk die tot de luxe goederen gerekend kunnen worden. Allereerst boeken, ik ben van mening dat je nooit genoeg boeken kunt hebben.... ik ben in het bezit van een grote boekenkast vol boeken, waarvan zeker de helft nog niet zijn gelezen of maar gedeeltelijk. Daarnaast heb ik een speciale  liefde ontwikkeld voor een bepaald servies. Ik zoek graag naar servies bij de kringloop of de vrijmarkt, het liefst oud en roze, maar het servies van mijn dromen is nieuw, in de winkel te vinden en DUUR!

Ik spaar dit servies dus langzaam. Bij speciale gelegenheden verwen ik mezelf met een kleine aanschaf. Bijvoorbeeld toen ik ging wonen in mijn huidige huis en definitief de deur dicht trok van mijn "vorige" leven heb ik mezelf twee kopjes kado gedaan. En zo heeft ieder deel van dit servies een herinnering. Mijn snoeppot kreeg ik tijdens het afscheid van mijn werk, het suiker en melkpotje kocht ik van bonnen die ik van mijn oma kreeg, de eiercupjes op een heerlijke vrije middag in de stad en ga zo maar door.

Een speciaal servies, zo voelt het iedere keer als ik er naar kijk of het gebruik.

Daar komt nu bij dat vanwege mijn zoektocht naar besparen ik een halt heb toegeroepen aan deze verwennerij. Ik heb de impuls aankopen tot zo goed als € 0,- weten terug te brengen en verwennerij aankopen stel ik toch echt uit.

Maar vanmiddag was het even lastig. Ik was met mijn mama en zus in een grote winkel vol prachtige hebbendingen en meubels. Ik heb prachtige dingen gezien en veel ideeen opgedaan. Halverwege de winkel zag ik het ineens, mijn servies.... met een grote korting.... Ik wist direct, dit gaat fout.
Zoveel mooie stukken voor veel minder dan normaal. Ik zag de aanvulling al in de kast staan pronken en mijn nieuwe bespaarmetaliteit vloog uit het raam.
Alles heb ik vast gehouden en mijn mama en zus deden rustig mee. Oh wat mooi en oh zo leuk.
En toen gebeurde het, ik wist dit is onzin. Al die besparingen met grote dingen, zo trots op mezelf dat het lukt en dan veel geld gaan uitgeven aan "onzin". Dat is niet mezelf verwennen, dat is mezelf in de problemen brengen.

Ik heb de gekte van kopen los gelaten. Ik heb nagedacht en bedacht dat ik niets nodig had. Ok, het rozethee tipje en kopje wat niet meer in de winkel te krijgen is mocht ik mee nemen maar daar hield het op.
Mijn mama zag mijn lust, last en waanzin en moest lachen. Zij weet van mijn situatie en is stiekem trots dat het allemaal lukt.
En vol geluks gevoel om dat kleine theetipje en mijn overwinning ging ik richting kassa.

Ik heb met mijzelf afgesproken, voor mij nog een tijd geen grote winkels vol prachtige onnodige zaken. Eerst nog maar eens meer wentelen in het bespaarvirus of zal die zwakheid voor mijn servies altijd zo heftig blijven?

Hebben jullie iets waarvoor je al je goede voornemens en wensen aan de kant zet? Iets wat voor jou maakt dat je naar je spaarrekening wilt grijpen? Of is dit gewoon "beginners" drama wat over gaat met de jaren?

Financiele opvoeding

Zaterdagochtend op de fiets naar de bieb, drie kindjes rennend door de super uitgebreide bieb richting de kinder afdeling, en dan een uurtje neuzen. Terwijl mijn kindjes op zoek zijn naar de nieuwste Dolfje Weerwolfje of Heksje Lily kan ik rustig even tussen de boeken op zoek naar een mooie schat.

Voor mijn zoektocht tot besparing verdwaalde ik tussen de oude dvd's en heerlijke chicklit. Nu verlies ik mij vooral in de informatieboeken over besparen en financiele producten.

Mijn oog viel op het boek Goed met Geld, hoe financiele opvoeding loont. Mijn aandacht was direct getrokken want ik blink niet uit in mijn financiele opvoeding van mijn drie kindjes, hoe kan het ook anders als je ziet hoe ik de afgelopen jaren met mijn geld ben omgegaan!! Bij mijn zoektocht naar de juiste manier van Vrekken mag ik mijn kinderen ook wel eens gaan betrekken. Het boek is dus in de tas verdwenen mee richting huis.

Veel ouders zullen de vraag van mijn zoon vast ook zelf wel eens hebben gehoord van hun eigen kroost. Hij vroeg mij nog niet eens zo heel lang geleden, mam waarom mag ik niet dat grote playmobile huis? Dan haal je toch gewoon even wat centjes uit de muur!
Nadat ik had uitgelegd dat je toch eerst moet werken voor je centjes uit de muur kunt halen vroeg hij me een dag later of ik nu genoeg gewerkt had voor zijn grote wens.

Tijd dus voor een nieuwe aanpak waarbij vooral eerlijkheid van mijn kant is benodigd. Mijn kinderen hebben gewoon nog geen benul van de waarde van geld. Nadat ik me dit had gerealiseerd diende zich al gelijk de eerste les voor zowel mijn kind als mijzelf aan...

Dochter mag met vriendinnetje (en haar ouders) mee naar het winkelcentrum, het is koopzondag en er moet even gezocht worden voor een verjaardagskado. Vriendinnetje neemt haar portomennee mee en dochter wil dit natuurlijk ook. Het verschil? Bij vriendinnetje zit er aan papiergeld voor ongeveer 100 euro in haar portomennee. Dochterlief heeft haar portomonnee gevult met allemaal munt geld, met hangen en wurgen haalt ze net 6 euro. Bij mijn uitleg dat ze voor dat geld het gewenste kleine doosje van Lego Friends zou kunnen kopen is haar reactie, zoveel muntjes voor zo'n klein kadootje....? Ik denk dat ik mijn centjes dan maar bewaar.

Het buiten proportioneel verschil aan geld tussen vriendinnetje en haarzelf valt haar niet eens op. Ze heeft er geen benul van, en het mooiste is, het kleine beetje dat ze heeft weet ze redelijk op waarde te schatten.
Ergens heb ik het dus niet helemaal verkeerd aangepakt.