Staatsloterij

In het gezin waar ik ben opgegroeid was het traditie. Ieder jaar voor oud en nieuw werd er een staatslot gekocht.
Deze traditie heb ik mee genomen toen ik op mijzelf ging wonen.Eerst kocht ik het lot in mijn eentje en nadat mijn gezin groeide werd het een lot voor het hele gezin.
Alle loterijen, krasloten en postcodekanjers negeren wij het gehele jaar door maar dat lot met oud en nieuw, nee dat is een traditie welke ik niet wil doorbreken.

Ieder jaar rond de sint popt het in mijn hoofd op... het staatslot. En met deze gedachten komen ook de fantasieën.
Wat zou je doen met een miljoen, of de ongekend hoge 30 miljoen.

Vroeger was het lijstje meestal gevuld met allerhande speelgoed en een nieuwe mooie fiets. Net op mezelf was het lijstje gevuld met allerhande uitzet want ik irriteerde me dood aan alle bij elkaar geraapte kopjes en bestek. Nu staat al een aantal jaar het aflossen van de schulden boven aan de lijst.

En iedere december maand weer wentel ik mij in die heerlijke fantasie. Wat zou ik dan allemaal doen.
Ook in mijn gezin valt de vraag in deze maand, wat zouden we doen met dat miljoen. De antwoorden waren mooi en verrassend.
Zowel mijn zoon en dochter wisten het heel duidelijk en eensgezind. Ze willen dan verhuizen naar een huis waarin iedereen een eigen kamer heeft en het liefst dichter bij papa zodat ze tussen beide huizen kunnen fietsen en vaker bij mij kunnen zijn. Ook wilde ze allebei graag een nieuwe fiets (voor dat vaak fietsen tussen de huizen) en met zijn allen op vakantie naar Zuid Afrika maar naar het strand was eigenlijk ook al leuk.

Met tranen in mijn ogen heb ik geluisterd naar hun wensen, hun wensen komen overeen met wat ik voor hen wens (zonder dat ze dit weten) en wat ik ze zo graag zou geven. Ik werk hard aan het laten uitkomen van die wensen... wel of geen prijs in de loterij... ooit zorg ik dat deze wensen uitkomen.
Het mooiste van deze wensen vond ik het totale gebrek aan opsomming van de inhoud van een speelgoedwinkel. Ik had namelijk verwacht dat ik bedolven zou worden onder wensen van Furby's, games en lego bij het stellen van mijn vraag.

Deze wensen maken dat ik weer duidelijk mijn doel voor ogen heb.
En vanavond zitten we allemaal in spanning naar ons lot te kijken maar nu al weet ik.... wel of geen prijs.. in 2014 gaan we stappen maken richting deze gedroomde toekomst.

Hele fijne en veilige jaarwisseling toegewenst. Dat al je wensen groot en klein in 2014 maar werkelijkheid mogen worden.

Goede voornemens, gegarandeerde mislukking ?

Vanochtend werd ik wakker met een onbestemd gevoel. Ik denk dat het het beste te omschrijven is als kriebel in mijn hoofd zoals je dat kan hebben in je benen. Zo'n gevoel dat je moet bewegen... maar nu dus in mijn hoofd.

2013, het jaar is bijna voorbij. Ik ben niet een persoon dat rond deze tijd melodramatisch terug denkt en vind dat er te weinig van haar plannen zijn uitgevoerd want ik maak geen plannen. Tenminste geen lange termijn plannen. Ik leef bij de dag en zie wel wat er op mijn pad komt.
En nu dus die kriebel in mijn hoofd... ik heb namelijk een plan.

Voor 2014 heb ik voornemens. Of ze goed zijn laat ik in het midden want aan goede voornemens hangt zo'n raar vooroordeel. Goede voornemens zou je niet vol houden.
Ik heb mij voorgenomen om dat vooroordeel te ontkrachten. Dat is dan weer een onderdeel van mijn voornemen.

Om deze voornemens niet bij alleen voornemens te laten heb ik besloten om mijn blog af te stoffen. Begin dit jaar had ik besloten om niet meer te posten op mijn blog. Er was net een kindje aan mijn gezin toegevoegd en mijn tijd was beperkt. Alleen ik had zoveel plezier gehad aan het schrijven van mijn stukjes en ook veel geleerd in die zoektocht naar een juiste manier van besparen. Ik mis het eigenlijk. En daar is dus mijn eerste voornemen

1.  berichtjes plaatsen op mijn blog

Daarbij hoort ook het opnieuw oppakken van mijn zoektocht naar een passende manier van besparen.
Want dat is in het afgelopen jaar behoorlijk op de achtergrond geraakt. Als excuus zou ik tijd willen aandragen maar dat is niet eerlijk en niet waar. Ja ik had het druk en ja de hormonen spoten nog net mijn oren niet uit maar tijd is altijd wel ergens te vinden voor zaken die ik belangrijk vind.
Nu dat ik weer gewoon mij ben ipv een wandelende broedkip met teveel mamahormonen heb ik mijn zoektocht prioriteit gegeven.  En daar is dus voornemen twee

2. mijn zoektocht naar een passende manier van besparen weer oppakken

Hieruit voort komen dan allerlei wensen, zoals schulden verder aflossen, hypotheekschuld verminderen en minder nutteloze uitgave. Om dit niet te abstract te laten zijn is daar voornemen drie

3. Duidelijk financieel plan maken (incl. begroting) voor 2014 tm 2016.

Naast deze drie voornemens heb ik nog een voornemen. Niet gerelateerd aan geld, besparen of consuminderen. Dit voornemen is in mijn ogen de belangrijkste....

4. Gelukkig worden, zijn en blijven met het leven dat ik heb gekregen en dat ik LEID.

Dit voornemen is te vaag... wat zou kunnen betekenen gegarandeerde mislukking...
maar nee, voor nu is het vaag maar om dit grote voornemen te realiseren ga ik mijn aankomende jaar in delen opknippen. Per moment ga ik een deel van mijn leven onder de loep nemen, waar ben ik nu, waar ga ik naar toe en waar wil ik zijn. En wat wil en kan ik veranderen.

Nu ik dit opgeschreven heb is het onbestemde gevoel verandert in een gevoel van daadkracht.
Tijd voor concrete plannen en acties... 2014 kom maar op!!!

Mama van vier

Een mama van vier kinderen... dat is wat ik sinds 2 maanden ben.
Precies 2 maanden geleden is mijn jongste geboren, na een dagje hangen in het ziekenhuis.
Inderdaad hangen, want de weeënopwekkers hebben een volle dag nodig gehad voor ze wat deden.... maar toen ze wat deden...pffff
Maar om te voorkomen dat ik hier mijn bevallingsverhaal ga neer pennen houd ik het kort.

Het kleine mannetje is gezond en wel op de wereld gekomen en maakt dat er al 2 maanden lang weinig tot niets anders dan babygeneuzel door mijn hoofd gaat.... en ik vind het heerlijk.

Nu heb ik deze fase al drie keer eerder mee gemaakt en ook drie keer eerder overleefd. Ik heb mijn hele zwangerschap gedacht en volgehouden dat ik dit keer heus niet bol zou staan met hormonen, dat ik helemaal niet zou veranderen en dat ik gewoon weer verder zou gaan met de gewone "vrek" zijn... maar oh wat had ik het mis.
Ik heb de hormonen weer in volle hevigheid mogen omarmen en ik ben verandert in een echte leeuw die waakt over haar welp. Alles is anders aan mij, zachter, warmer, niet te vergeten voller want die zwangerschapskilo's zijn gehecht aan mijn heupen en ik geniet in volle hevigheid.

Dit kleine mannetje maakt dat ik mijn rust heb gevonden. Hij heeft ook gemaakt dat alle twijfels en overpeinzingen, alle grootste drama's en kleine misstapjes overboord zijn gegaan.
Ik heb mijn draai gevonden.... mama van vier... dat is wat ik ben.

Ik heb keuzes gemaakt, eindelijk. Het verleden is achter mij, ik sta met open vizier richting de toekomst en daar hoort ook een ander blog bij. Ik heb veel geleerd van mijn zoektocht naar besparen, sparen en minder uitgeven. Dit is een onderdeel van mijn leven geworden, en nu gaan we verder.

Dank je wel voor het lezen, voor het reageren en meeleven.... en misschien tot ziens ergens in blogland!!

Onbewust en Moeiteloos Sparen

Iedere avond voor ik ga slapen lees ik altijd een beetje. Dit zullen veel meer mensen doen echter ik doe het net iets anders. Ik neem geen boek of tijdschrift, nee ik pak mijn mobiel en speur het net af in op mijn favoriete appjes.
Pinterest staat bovenaan mijn lijstje om door te kijken, hier vind ik allerlei mooie, inspirerende en grootste foto's en ideeen. Niets waar je beter op slaapt (of beter gezegd op droomt) naar mijn mening.

Een andere app welke ik graag even inkijk is soChicken. Volgens eigen zeggen is het een website met allerlei tips voor een mooier leven. En eerlijk is eerlijk, ik vind hier soms best leuke artikelen waar je wat aan hebt of op zijn minst een glimlach van op je gezicht krijgt.

Twee weken geleden was ik weer mijn half uur verdiept in de app van soChicken en daar vond ik een artikel genaamd, Spaar onbewust en Moeiteloos € 1000,-. Ik als slechte spaarder word hierdoor gelijk getrickerd. Verwachtende een reclame praatje aan te treffen over het clicken via allerlei reclame sites of iets wat daar op lijkt las ik verder. Echter het bleek een simpel verhaal over onopgemerkte uitgaves.

In het kort komt het er op neer dat je onbewust per maand makkelijk geld uitgeeft welke je niet opvalt. Zoals even een broodje bij het tankstation. Een klein bedrag wat je niet opvalt.Alleen alles bij elkaar is het nog best een bedrag aan het eind van de maand.
Het onbewust sparen is op hetzelfde principe gestoeld. Je geeft in internetbankieren een aantal opdrachten tot overboekingen naar je spaarrekening. Deze overboekingen zouden meerdere keren per maand moeten plaatsvinden, klein in bedrag zijn en niet onbelangrijk het moeten vreemde bedragen zijn.

Omdat ik niet zo netjes onderbouw en verwoord wat er wordt bedoelt is hierbij het artikel van soChicken.
http://www.sochicken.nl/leven/spaar_onbewust_1000_euro.html

En nu ben ik dus aan het twijfelen, zal ik dit ook doorvoeren in mijn administratie?
De bedragen zullen mij inderdaad niet opvallen maar aan de andere kant, juist nu probeer ik om dit soort verborgen uitgave te beperken en dan ga ik verborgen sparen... hmmmm.
Toch eens even met Vrekman overleggen wat hij van deze manier van sparen vind.

De valkuil genaamd ZWANGERSCHAPSHORMONEN

Het is mijn vierde kleintje dus ondertussen al wel gepokt en gemazzeld op het gebied van de uitzet voor een baby.... maar die hormonen.... Oh soms zou ik willen dat ze uitgezet konden worden.

Even een terugblik.

Mijn oudste is nu 8,5 jaar geleden geboren, een meisje en ik was nog hartstikke jong.
De eerste in de familie en ook geen van mijn vriendinnen had al een kindje.
En daar ging ik voor de bijl, iedere babyzaak sprak tot mijn verbeelding en ik heb samen met nu ex heel wat uren doorgebracht in deze Walhalla's.
Niemand die mij eerlijk vertelde dat een baby'tje weinig echt nodig heeft en dat zaken als navelbandjes en molton onderlakens echt niet meer van deze tijd zijn.
Ik was overgeleverd aan de informatie uit blaadjes, internet en verkopers. En natuurlijk aan mijn hormonen.
Werkelijk waar ieder puntje op mijn zeer uitgebreide uitzetlijst is in grote hoeveelheden mijn huis in gesleept. Alles nieuw, flitsend en gruwelijk duur.
Het eindbedrag onder de streep heb ik nooit op willen tellen, maar ik denk dat ik er niet ver van af zit als ik opbiecht dat ik denk ongeveer € 10.000,- uit gegeven te hebben voor deze uitzet.
Dan is het nog in mijn voordeel geweest dat ik geen idee had of ik een jongen of meisje kreeg. Anders had ik waarschijnlijk ook nog voor geboorte al een inloopkast met kleding aangeschaft.
Dit heeft nu gewacht tot ze was geboren......

Bijna 1,5 jaar na mijn dochter werd mijn oudste zoon geboren. Omdat alles nog als nieuw was en ik ondertussen ook wel wist wat wel en niet handig was in gebruik heb ik erg weinig aangeschaft.
Wel een nieuwe kinderwagen, want de eerst aangeschafte wagen was duur maar bleek een draak van een wagen. En ook bij hem had ik nog niet genoeg geleerd, wederom heb ik een dure, geheel nieuwe wagen aangeschaft met alle mogelijke accessoires die er te krijgen waren. En ook na zijn geboorte is zijn kledingkast flink gevuld... meer dan kast van mij en ex samen.

In 2009 kwam daar een kleine man bij de familie. Hij kwam echter op het moment dat zijn vader had besloten niet meer deel te nemen aan het gezin.
Hierdoor werd ik financieel voor een uitdaging geplaatst. Want nog steeds was ik gewend aan luxe en onnodige uitgave en was ik nog lang niet toe aan een confrontatie met mijzelf en wat werkelijk belangrijk is.
Ik werd gedwongen tot een oplossing. En hier is mijn weerzin tegen tweedehands, krijgertjes, sparen en zoeken naar schatten eindelijk weg genomen.
Ik had van de oudste twee niets meer, alles weg gegeven of door verkocht en moest dus opnieuw beginnen. Ik heb mijn overuren laten uitbetalen en daar moest ik het mee doen.
En het is mij gelukt, deze kamer was de allerleukste kamer tot nu toe. Ik heb zoveel lol gehad van het bedenken, zoeken, schuren, schilderen en knutselen. Het is een hele eigen kamer geworden en het geld bleek voldoende voor de kamer, complete uitzet, kinderwagen en ook nog een leuke (kleine) kast gevuld met genoeg kleertjes.

En nu, nu komt er een vierde kleintje. Dit keer met een andere papa, zijn eerste kleintje en oh.... de hormonen hebben papa behoorlijk in hun greep.
Ik moet eerlijk bekennen, zo erg als ik was dat zal hij nooit zijn. Hij is net als ik nu ook overtuigd dat meer minder is en geeft moeilijk geld uit aan onzin dingen. Maar oh jee, het is zijn eerste kleintje en daarvoor geldt, alleen het beste is goed genoeg.
En dus ook ditmaal zijn alle babywinkels van binnen gezien en alle babyblaadjes uitvoerig bekeken. Enige verschil, deze papa laat mij na het bezoeken van deze winkels en het aanhoren van de verkooppraatjes mij eerlijk vertellen wat wel en niet nodig is.
En hij zoekt samen met mij op het wereld wijde web naar de beste aanbieding of tweedehands opties.
En het gevolg, ik heb het kamertje van mijn derde kindje getopt. Deze kamer is nog mooier geworden dan alle andere en wederom een heel eigen kamertje. Een mix van tweedehand, krijgers, nieuw en zelfgemaakt.

En nu, nu zit ik in deze kamer mij te verwonderen over het feit dat ik nogmaals mama mag worden. Ditmaal weer een jongen, want dit keer wilde wij dat graag weten.
En zo is het gebeurt dat ik straks een groot gezin met een prinses en veel ridders mag opvoeden en van ze mag genieten. En dat alles in een heerlijk tweedehands kamertje.

Grote mond, Halve wereld??

Ik ben opgegroeid met het idee dat je als meisje netjes op je beurt moet wachten en vooral nooit het achterste van je tong moet laten zien. Ik probeer al een tijd uit dit keurslijf te breken.

Een paar weken geleden had ik een kleine overwinning op dit keurslijf en deze overwinning heeft mij meer gebracht dan zelfrespect. Ook een behoorlijke besparing op een grote kostenpost.
de kinderopvang.

Vanaf mijn scheiding en de geboorte van mijn nu jongste ben ik in het "bezit" van een gastouder.
Of beter gezegd, een engel op aarde aan wie ik mijn kinderen toevertrouw en wie altijd voor hen, mij en mijn gezin klaar staat. Ik zou niet weten wat ik in de zware tijd na mijn scheiding zonder haar had moeten beginnen. En ook nu die tijd achter mij ligt is zij nog regelmatig mijn rots in de branding als het de kinderen betreft. Dit gezegd hebbende kan ik ook aangeven, de kostenpost kinderopvang neemt een groot deel van mijn maand- en jaarbegroting in.

Bij bespaar acties komt ook altijd deze post naar voren. Vorig jaar heb ik goed gekeken en ook gepost over mijn afweging tussen vrijheid en geld en mijn kijk op werk. Bij de verrassing van het kleine vrek-kindje in mijn buik werd deze afweging wederom in mijn hoofd ter discussie gesteld. Het was tijd om orde op zaken te stellen en mijn vrijheid boven geld te verkiezen. Gezien de financiele situatie niet een makkelijke keus of makkelijk uitvoerbaar.

Na een tijd wikken en wegen heb ik besloten een dag minder te gaan werken. En na mijn verlof, waar ik nu heerlijk van geniet, zal ik nog drie dagen per week aanwezig zijn op kantoor. Dit brengt hopelijk de gewenste rust en regelmaat thuis, bij de kinderen en voor het hele gezin.
Het gevolg van deze keus is dat ik ook mijn opvang moest aanpassen. Na overleg met Vrekman en de kindjes is er voor gekozen om onze gastouder minder in te zetten. Zij zal nog 2 dagen op het verwachte vrek-kindje gaan passen en fungeren als opvang in vakanties voor de andere drie vrek-kindjes.

En daar komt mijn overwinning om de hoek. Bij het aanpassen van het huidige contract vond het gastouderbureau het nodig een nieuw contract voor te leggen voor de vakantieopvang. Hierin hadden zij opgenomen dat ik per kind opnieuw inschrijfkosten diende over te maken (te weten € 150,- per kind) en per kind minstens 120 uur opvang per jaar moest afnemen. Mocht ik minder uren afnemen dan werden wel deze 120 uur opvang in rekening gebracht.

Of het nu mijn hormonen waren of gewoon een slechte dag, ik ben bijna uit mijn vel gesprongen van boosheid over zoveel hebberigheid voor het niets doen van het bureau.
Begrijp mij niet verkeerd, mijn gastouder verdiend al het geld wat haar toe komt en eigenlijk nog wel meer dan dat. Maar in dit geval gaat het om geld wat niet bij haar terecht komt maar alleen bij het bureau. En dat bureau doet in mijn ogen helemaal niets behalve geld tussen mij en mijn gastouder incasseren en weer storten waarvoor zij dan weer rijkelijk worden beloond. Voor een idee hoeveel, het bureau ontvangt een derde van de totale rekening van een maand.

Omdat deze informatie midden in de kerstvakantie bij mij kwam en het bureau gesloten was had ik 2 opties, wachten tot na de vakantie of e-mailen. En ik heb voor het laatste gekozen. In een duidelijke maar nette e-mail heb ik hen verteld hoe ik over deze actie dacht en hen aangegeven dat zij een klant van 4 jaar, waarvoor zij nooit iets andere hebben doen dan vier jaar geleden een goede match maken, zouden verliezen als ze niet heel rap iets zouden veranderen aan deze hebberigheid.

Een actie, welke ik nog niet al te lang geleden, niet zou hebben aangedurft.... maar nu wel vruchten heeft afgeworpen.
Behalve dat mijn boosheid direct na het verzenden van de e-mail weg was genomen kreeg ik vandaag de melding dat zowel de inschrijfkosten als de minimale uren uit het contract worden gehaald. Met excuses dat zij hier niet over hadden nagedacht bij het opstellen van het contract.

En nu vraag ik me dus af, heb je inderdaad met een grote mond de halve wereld?

Een groot gezin in crisistijd

Het is al weer een tijd geleden dat ik gepost heb op mijn blog, maar het wordt tijd om het blog eens af te stoffen en verder te gaan waar ik was gebleven.

Vanwege tijdgebrek heb ik lange tijd niet naar het blog omgekeken maar de afgelopen weken begon het toch weer te kriebelen... verder met de weg welke ik ben ingeslagen.

Natuurlijk heb ik de afgelopen maanden niet stil gezeten. Vanwege de hoge schuld welke in mijn nek hijgt was dat ook totaal geen optie. Ondertussen zijn er heel wat stappen tot een oplossing genomen. Van overleg met de gemeente over schuldhulpverlening en mogelijke schuldsanering tot overleg met de betrokken bank voor het afspreken van een betalingsregeling.
De oplossing is nog niet definitief maar het ziet er naar uit dat hij er wel gaat komen door medewerking van de bank.
Ook in deze situatie heb ik geleerd, wees tijdig, wees mondig, werk netjes mee en zorg dat je je zaken op orde hebt. Wanneer je dit doet is iedereen bereid om met je mee te denken in oplossingen.

En ik roep nog niet te hard, maar ik denk dat ik de optie schuldsanering heb kunnen afbuigen... want dat is echt mijn doembeeld. Ik wil toch echt graag de touwtjes zelf in handen hebben wat betreft mijn leven en mijn financien. Juist omdat ik niet in deze situatie verzeild ben geraakt door totaal wanbeleid in mijn uitgaven maar juist door wanbeleid in mijn keuze van man en mijn goedgelovigheid. De oorzaak is weg genomen dus nu is het zaak om zelf mijn drama's op te lossen.

Dus nu verder in mijn zoektocht tot besparen.... zoveel wegen, zoveel mogelijkheden.
Het kriebelt om weer te zoeken naar mogelijkheden, en de eerste zoektocht zal zijn naar mogelijkheden om te "Vrekken" voor babyspullen. Want Vrekman en ik zijn geheel onverwacht afgelopen zomer verrast met de melding dat ons al grote gezin word uitgebreid.
Slechtere timing kan je niet bedenken....
Ondertussen zijn we al heel wat maanden verder, maanden van twijfel, keuzes, oplossingen en ook roze wolken. Nog een paar weken en dan zal dit gezin worden uitgebreid met een 4e kindje.

En zo ben ik totaal onverwacht weer in de wereld van babyspullen terecht gekomen. In mijn volgende postjes zal ik zeker een update geven over welke oplossingen ik heb gevonden voor dure zaken en welke onzin ik allemaal heb gehoord... want 1 voordeel aan een groot gezin... mij maak je niets meer wijs.