Grote mond, Halve wereld??

Ik ben opgegroeid met het idee dat je als meisje netjes op je beurt moet wachten en vooral nooit het achterste van je tong moet laten zien. Ik probeer al een tijd uit dit keurslijf te breken.

Een paar weken geleden had ik een kleine overwinning op dit keurslijf en deze overwinning heeft mij meer gebracht dan zelfrespect. Ook een behoorlijke besparing op een grote kostenpost.
de kinderopvang.

Vanaf mijn scheiding en de geboorte van mijn nu jongste ben ik in het "bezit" van een gastouder.
Of beter gezegd, een engel op aarde aan wie ik mijn kinderen toevertrouw en wie altijd voor hen, mij en mijn gezin klaar staat. Ik zou niet weten wat ik in de zware tijd na mijn scheiding zonder haar had moeten beginnen. En ook nu die tijd achter mij ligt is zij nog regelmatig mijn rots in de branding als het de kinderen betreft. Dit gezegd hebbende kan ik ook aangeven, de kostenpost kinderopvang neemt een groot deel van mijn maand- en jaarbegroting in.

Bij bespaar acties komt ook altijd deze post naar voren. Vorig jaar heb ik goed gekeken en ook gepost over mijn afweging tussen vrijheid en geld en mijn kijk op werk. Bij de verrassing van het kleine vrek-kindje in mijn buik werd deze afweging wederom in mijn hoofd ter discussie gesteld. Het was tijd om orde op zaken te stellen en mijn vrijheid boven geld te verkiezen. Gezien de financiele situatie niet een makkelijke keus of makkelijk uitvoerbaar.

Na een tijd wikken en wegen heb ik besloten een dag minder te gaan werken. En na mijn verlof, waar ik nu heerlijk van geniet, zal ik nog drie dagen per week aanwezig zijn op kantoor. Dit brengt hopelijk de gewenste rust en regelmaat thuis, bij de kinderen en voor het hele gezin.
Het gevolg van deze keus is dat ik ook mijn opvang moest aanpassen. Na overleg met Vrekman en de kindjes is er voor gekozen om onze gastouder minder in te zetten. Zij zal nog 2 dagen op het verwachte vrek-kindje gaan passen en fungeren als opvang in vakanties voor de andere drie vrek-kindjes.

En daar komt mijn overwinning om de hoek. Bij het aanpassen van het huidige contract vond het gastouderbureau het nodig een nieuw contract voor te leggen voor de vakantieopvang. Hierin hadden zij opgenomen dat ik per kind opnieuw inschrijfkosten diende over te maken (te weten € 150,- per kind) en per kind minstens 120 uur opvang per jaar moest afnemen. Mocht ik minder uren afnemen dan werden wel deze 120 uur opvang in rekening gebracht.

Of het nu mijn hormonen waren of gewoon een slechte dag, ik ben bijna uit mijn vel gesprongen van boosheid over zoveel hebberigheid voor het niets doen van het bureau.
Begrijp mij niet verkeerd, mijn gastouder verdiend al het geld wat haar toe komt en eigenlijk nog wel meer dan dat. Maar in dit geval gaat het om geld wat niet bij haar terecht komt maar alleen bij het bureau. En dat bureau doet in mijn ogen helemaal niets behalve geld tussen mij en mijn gastouder incasseren en weer storten waarvoor zij dan weer rijkelijk worden beloond. Voor een idee hoeveel, het bureau ontvangt een derde van de totale rekening van een maand.

Omdat deze informatie midden in de kerstvakantie bij mij kwam en het bureau gesloten was had ik 2 opties, wachten tot na de vakantie of e-mailen. En ik heb voor het laatste gekozen. In een duidelijke maar nette e-mail heb ik hen verteld hoe ik over deze actie dacht en hen aangegeven dat zij een klant van 4 jaar, waarvoor zij nooit iets andere hebben doen dan vier jaar geleden een goede match maken, zouden verliezen als ze niet heel rap iets zouden veranderen aan deze hebberigheid.

Een actie, welke ik nog niet al te lang geleden, niet zou hebben aangedurft.... maar nu wel vruchten heeft afgeworpen.
Behalve dat mijn boosheid direct na het verzenden van de e-mail weg was genomen kreeg ik vandaag de melding dat zowel de inschrijfkosten als de minimale uren uit het contract worden gehaald. Met excuses dat zij hier niet over hadden nagedacht bij het opstellen van het contract.

En nu vraag ik me dus af, heb je inderdaad met een grote mond de halve wereld?