Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker!!

De belastingdienst, ik denk dat niemand echt heel enthousiast van ze wordt.
Ik in ieder geval niet en het is weer aangifte tijd. De tijd waarin ik altijd zo lang mogelijk mijn hoofd in het zand stop.

Ik heb namelijk nogal een vervelende eigenschap, eentje waarbij ik vooral mezelf op de zenuwen werk.
Ik stel uit, en uit en uit. En dan het liefst nog een klein beetje extra.

Ken je dat gevoel, je weet dat je je administratie even moet doen maar je neemt er steeds de tijd niet voor.
En een week later denk je, oh ja dat moet ik nu wel echt even gaan doen. Er komt wat post bij en weer een week later denk je, nu moet ik dat toch echt even gaan doen.
Het gevolg van het uitstellen, je weet niet precies wat er op je ligt te wachten en in mijn hoofd groeien de stapels dan tegen het plafond en de rekeningen worden monsterlijk groot.
Wanneer ik dan uiteindelijk, met buikpijn, tijd neem om orde op zaken te stellen blijkt altijd dat ik in een half uurtje klaar ben en dat ik er financieel minder slecht voor sta dan ik dacht. Al die buikpijn dus helemaal voor niets.

Zo ook dus dit keer met de belasting aangifte. Vanwege mijn nieuw verworven bespaar en opruim mentaliteit zaten ditmaal al mijn benodigde papieren netjes in een map. Vorige jaren moest ik me eerst nog door bergen papieren heen werken voor ik de juiste gegevens had. Dit jaar niet, in 5 minuten had ik mijn aangifte volledig ingevuld. En daar stond het, onder de streep, het gevreesde bedrag. Alleen in plaats van te betalen lees ik te ontvangen!!!!

En niet zo maar een klein bedrag. Nee, een bedrag waarvan zowel Vrekman als ikzelf toch echt eerst even wilde zien of ik alles wel juist had ingevuld. Alles is goed ingevuld en voor 1 juli hoop ik toch € 2000,- extra op mijn rekening bijgeschreven te zien.

En zo wordt wederom Vrekman bevestigd in zijn mening dat je beter niet kan uitstellen maar dient aan te pakken zodat je geen buikpijn kan krijgen voor gevreesde zaken die bijna nooit waarheid worden.

Terugval in gewoontes

Buiten is de lente aangebroken. Heerlijk, ik heb er echt maanden naar uitgekeken. Het heerlijke gevolg van de lente buiten is dat het ook lente is geworden in mijn hoofd.
Ik bloei met dit weer helemaal op, ik heb normaal al energie te over maar nu heb ik het voor 10.

Er zit echter een nadeel aan dit heerlijke voordeel (om Johan Cruijf een beetje te verdraaien), ik krijg ongekend opruimwoede van dit weer. Mijn huisje moet er aan geloven.
Het huisje waar wij wonen is een echt opknappertje. Deze winter is er behalve steeds maar spullen mijn huisje in slepen weinig gebeurt aan zaken die vroegen om aandacht. En nu de lente is aangebroken irriteer ik me aan al die zaken die nog "moeten" in huis.

Dit weekend heb ik mijn tomeloze energie en irritatie omgezet in daadkracht en de grootste wand in de woonkamer en keuken onderhanden genomen. Van donker (zeg maar zwart) grijs is de wand naar heerlijk muisgrijs gegaan. Ons huisje is gelijk opener, groter en lichter. We vinden het heerlijk.

Doordat je zo druk bent in huis merk ik direct dat mijn goede voornemens en acties direct een plan lager schuiven. Het afval scheiden had gelijk een terugslag, want niets was op zijn plek en de gewone vuilniszak was zo gevuld. Daarnaast hebben we ook "gezondigd" en eten gehaald, want ja... de wand achter het fornuis was net geschilderd. Omdat mijn boodschappendag vol gepland was met schilderen zijn ook de weekboodschappen rommelig verlopen en loop ik nu wat achter op "schema".

Al met al geen schokkende acties en natuurlijk weer zo aangepast en op het juiste spoor maar wel een herinnering dat ik nog maar net begin. Het besparen en zuinig leven is nog niet zo doordrongen dat in piekmomenten ik niet terug grijp naar wat mij al zo lang bekend is.

Vandaag dus pas op de plaats, alles recht trekken en bovenal... genieten van het heerlijke lente weer en mijn prachtige muur...

Eerste weekmenu en geen inspiratie, wat nu?

Op heel wat blogjes kom ik het tegen, weekmenu's, 2-weekmenu's of zelfs maandmenu's.
En vol bewondering lees ik die blogjes... want het lukt mij niet.

Ik vind het bedenken wat we gaan eten erg moeilijk en nu ik er voor gekozen heb om Puur te gaan koken vind ik het helemaal hels. Ik weet het, ik moet gewoon wennen en "oefening baart kunst" maar ik kan wel wat inspiratie gebruiken.

Als je dit leest en je denkt, ik heb tips over hoe ik dat aanpak, ik hoor ze echt heel graag.

De auto er uit, of ik er uit!

De titel doet erger vermoeden dan de werkelijke situatie maar het eerste deel klopt volledig.
Na mijn mopperpostje van een week geleden hebben Vrekman en ik eens alles op een rij gezet. De kosten van Vrekman auto, de kosten van mijn auto en de voor en nadelen van het hebben van 1 of 2 auto's.

Bij het starten van het consuminderen is er geen moment in mijn hoofd opgekomen om 1 van de auto's er uit te doen. Ik kon allerlei excuses verzinnen waarom wij toch echt 2 auto's nodig hebben. Er is echter iets in mijn denkpatroon verandert maar ook in dat van Vrekman, Ja het virus spreid om zich heen.
Doordat Vrekman mee wilde denken in oplossingen voor het halen en brengen van de Vrekkindjes en de praktische zaken zoals de boodschappen kwamen de voordelen eigenlijk vanzelf.

En nu staan we dus op het punt om de knoop door te hakken. Dit weekend ga ik mij verdiepen in de wonderen wereld van het openbaar vervoer. Dat ik mijn voeten over een drempel van een bus of tram heb laten gaan is al zeker 10 jaar geleden. Uitgezonderd van het tripje met de trein omdat de Vrekkindjes dat zo leuk vinden. Ik heb dus ook werkelijk geen idee hoe dat nu dus allemaal werkt met een OV chipkaart, maar ach alles valt te ontdekken en te leren.
Dan volgende week "proefdraaien" en mocht alles lopen zoals wij dat hebben bedacht dan kan de auto op Marktplaats.

Stiekem heb ik natuurlijk al zitten bedenken wat dit allemaal betekend op financieel gebied.

- Lening auto van Vrekman wordt direct afgelost;
- De auto van Vrekman is meer waard dan de lening waardoor de "autospaarrekening"direct wordt gespekt;
- De maandelijke premie, verzekering en wegenbelasting die ineens vrij valt loopt op tot € 256,-, dit wordt
   dan direct doorgestort naar de "autospaarrekening".

Het idee is om over een jaar van het gespaarde geld en de inruil van mijn auto een gezins auto aan te schaffen. De billen van de Vrekkindjes groeien en met zijn alle achterin mijn kleine boodschappen auto dat is vragen om "ongelukken".

En zo is dan de geldverslindende auto van Vrekman verleden tijd. Mijn autootje is over een jaar ook echt aan zijn verdiende rust toe en we kunnen zonder lening een grotere benodigde (en minder onderhoud behoevende) auto aanschaffen.

2 hele fijne bijkomende voordelen;
- Ik heb meer lichaamsbeweging (want om bij OV te komen moet er een stuk gelopen of gefiets worden)
- Het milieu zal blij zijn met een auto minder in het verkeer bij ons gezin.

Al met al, ik zie alleen maar voordelen... OV here I come...!!