Terugval in gewoontes

Buiten is de lente aangebroken. Heerlijk, ik heb er echt maanden naar uitgekeken. Het heerlijke gevolg van de lente buiten is dat het ook lente is geworden in mijn hoofd.
Ik bloei met dit weer helemaal op, ik heb normaal al energie te over maar nu heb ik het voor 10.

Er zit echter een nadeel aan dit heerlijke voordeel (om Johan Cruijf een beetje te verdraaien), ik krijg ongekend opruimwoede van dit weer. Mijn huisje moet er aan geloven.
Het huisje waar wij wonen is een echt opknappertje. Deze winter is er behalve steeds maar spullen mijn huisje in slepen weinig gebeurt aan zaken die vroegen om aandacht. En nu de lente is aangebroken irriteer ik me aan al die zaken die nog "moeten" in huis.

Dit weekend heb ik mijn tomeloze energie en irritatie omgezet in daadkracht en de grootste wand in de woonkamer en keuken onderhanden genomen. Van donker (zeg maar zwart) grijs is de wand naar heerlijk muisgrijs gegaan. Ons huisje is gelijk opener, groter en lichter. We vinden het heerlijk.

Doordat je zo druk bent in huis merk ik direct dat mijn goede voornemens en acties direct een plan lager schuiven. Het afval scheiden had gelijk een terugslag, want niets was op zijn plek en de gewone vuilniszak was zo gevuld. Daarnaast hebben we ook "gezondigd" en eten gehaald, want ja... de wand achter het fornuis was net geschilderd. Omdat mijn boodschappendag vol gepland was met schilderen zijn ook de weekboodschappen rommelig verlopen en loop ik nu wat achter op "schema".

Al met al geen schokkende acties en natuurlijk weer zo aangepast en op het juiste spoor maar wel een herinnering dat ik nog maar net begin. Het besparen en zuinig leven is nog niet zo doordrongen dat in piekmomenten ik niet terug grijp naar wat mij al zo lang bekend is.

Vandaag dus pas op de plaats, alles recht trekken en bovenal... genieten van het heerlijke lente weer en mijn prachtige muur...